• maart 16, 2021

“Volg je hart en heb lef; dan ligt de wereld aan je voeten!”

 Mustafa Yildirim (36) is ondernemer die toevallig ook apotheker is. Hij is geboren in Turkije en zes jaar oud als hij naar Nederland verhuist. Mustafa groeit op in Zaandam in een buurt waar hij goede en minder goede voorbeelden meekrijgt. Al op jonge leeftijd besluit hij om actief voor het goede te kiezen. Hij werkt hard en voelt zich verantwoordelijk voor de financiële situatie van zijn ouders. In 2015 start hij zijn eigen apotheek. Op dat moment heeft hij 0 patiënten maar weet 1 ding zeker: hij gaat de service verlenen waar de patiënt om vraagt. Inmiddels runt hij een succesvol bedrijf en zet hij zich in voor de zichtbaarheid van apothekers.

Je bent begonnen met 0 patiënten, dat is een uitdaging!

Ja, dat is hard werken. In het begin deed ik alles zelf. Ik stond in de apotheek, bezorgde geneesmiddelen en daar komt het zakelijke gedeelte natuurlijk nog bij. Daarbij was de werkwijze verouderd. Ik ben gaan onderzoeken hoe we de zorg efficiënter konden maken. Vanuit de patiënt, maar ook vanuit de huisarts. Ik heb een app ontwikkelt waarmee patiënten hun herhaalmedicatie aan ons kunnen doorgeven. Wij bestellen vervolgens de recepten bij de huisarts. Dit scheelt veel tijd voor alle partijen. We hebben het proces eigenlijk omgedraaid.

Je hebt dus voor een switch in werkwijze gezorgd?

Ja klopt! Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het automatiseren, digitaliseren en het stroomlijnen van processen. Ik bekijk processen vanuit het oog van de patiënt. Het is voor hen niet interessant hoe het recept bij ons komt. Voor hen is het belangrijk dat het geneesmiddel met 1 druk op de knop klaarligt in de apotheek. En daar zorg ik voor. Elke dag werk ik hard om waar te maken waar ik voor sta. Dat lukt me met vallen en opstaan. Een jaar na opening is onze apotheek beoordeeld met een 9,3 en uitgeroepen tot beste van Noord-Nederland en nummer 2 van Nederland. We hebben een goede naam. Ik vind succes overigens niet vanzelfsprekend en overtuig patiënten elke dag weer door persoonlijke zorg te leveren.

Waar gaat je hart sneller van kloppen?

Als een patiënt naar me toe komt en zegt: ‘Ik ben naar alle apotheken geweest. Niemand kan mij helpen maar jij hebt het opgelost.’ Dat is de ultieme feedback. Daarvoor ben ik apotheker geworden.

Wat maakt dat het jou wel lukt om het probleem op te lossen?

Ik zoom in op de patiënt. We hebben niet 1 regel voor de hele apotheek. We kijken specifiek naar de situatie van de patiënt en leveren zorg op maat. We nemen hier onze patiënten actief in mee. En het allerbelangrijkste; we kennen onze patiënten. We weten hoe hun thuissituatie is, denken mee en passen onze zorg hierop aan. Stel iemand gaat op vakantie, dan brengen we de geneesmiddelen desnoods op zondag langs. Ook geef ik in zo’n geval advies op maat; neem je kuurtje voor een urineweginfectie een dagje later. Dan vergeet je het niet in te nemen en krijg je geen diarree in het vliegtuig. Mensen waarderen het als je met ze meedenkt. Dat is zorg op maat, de patiënt gaat voor alles.

Hoe leer je je patiënten kennen?

Door met ze in gesprek te gaan, te luisteren naar wat ze zeggen en zichtbaar te zijn. In het begin runde ik de apotheek alleen en was ik het gezicht van de apotheek. Inmiddels werken er 5 medewerkers en 2 stagiaires en zit ik meer op kantoor. Toch vind ik het belangrijk om ook zichtbaar te blijven, dit doe ik door video’s te plaatsen. Zowel grappige als serieuze video’s. Ik deel ook veel uit mijn eigen leven. Ik merk dat als ik mij kwetsbaar opstel dat mijn patiënten dat ook meer durven. Hierdoor delen ze meer met mij en kan ik weer betere zorg leveren. Die persoonlijke benadering is belangrijk en patiënten willen daardoor bij onze apotheek blijven. Sommige patiënten verhuizen naar Almere maar blijven onze klant. Dat is toch prachtig? Wij sturen de medicatie op en (video)bellen voor uitleg. Ook bedienen we patiënten uit Amsterdam.

Jouw assistenten hebben jouw werkwijze overgenomen?

Ja helemaal, ook zij benaderen de patiënten heel persoonlijk. Zij zijn inmiddels ook een vertrouwd gezicht in de apotheek en vragen regelmatig aan de patiënt: hoe gaat het? Soms komen patiënten langs om hun verhaal te doen. Is toch leuk? Gewoon even buurten, dat vind ik leuk als lokale ondernemer. Naast het verstrekken van geneesmiddelen heeft onze apotheek ook een sociale, maatschappelijke functie. Dit voelt niet als verplichting. Ik doe wat goed voelt, dat is mijn insteek. Patiënten voelen dat ook, ze voelen dat je oprecht bent. Daardoor zijn ze open, vertellen ze veel en kunnen wij gerichte zorg leveren.

Wat is jouw expertise?

Ik geloof niet in één ding, ik geloof in het totaalpakket. Ik ben goed in het technisch stroomlijnen van de processen. Het digitaliseren en automatiseren. Maar je moet niet gaan automatiseren om te automatiseren. Je automatiseert omdat er een behoefte is, omdat het prettiger wordt voor de patiënt of zorgverlener. Ken je Simon Sinek? Hij geeft dit mooi weer. Innovatie is niet per se automatiseren. Wij hebben routinematige zaken geautomatiseerd om efficiënt met onze tijd om te gaan. Deze tijd besteden we aan persoonlijk contact met de patiënt. Hierin zijn we heel ouderwets.

Een zaak runnen en applicaties ontwikkelen, je werkt veel begrijp ik?

Normaal gesproken sta ik half 7 op en ben ik tot middennacht aan het werk. Overdag run ik de apotheek. Dan eet ik en neem tijd voor de kinderen. Als de kinderen op bed liggen ben ik aan het coderen en ontwikkel ik een applicatie. Dit doe ik elke dag, ook in het weekend.

Het ontwikkelen van een applicatie naast je werk kost veel tijd. We lopen hierin op de troepen vooruit. Het is leuk om te zien dat het wordt opgepakt door de zorgverzekeraars. Zo kun je nu een extra sterretje krijgen als je kunt chatten met de apotheker. Wij hebben dit ontwikkelt en nu wordt het de landelijke norm. Momenteel ben ik in gesprek met andere partijen of we onze krachten kunnen bundelen. Zo kunnen we versnellen. Wie weet wat eruit komt, ik geloof dat er op den duur altijd iets naar me zal toekomen.

Wat is je meest memorabele moment in de apotheek?

Ik denk dan terug aan de eerste dag dat de apotheek openging. Ik had werkervaring, een balie en een diploma. Voor de rest geen ervaring in het opzetten van een apotheek. Er ging geen telefoon, er was geen mail en geen fax. Niemand kwam de apotheek binnen, dus ben ik maar naar buiten gegaan. Ik ben voor mijn apotheek gaan staan en heb actief mensen aangesproken, mezelf voorgesteld en mijn plannen gedeeld.

Die persoonlijke benadering werkte. Inmiddels groeit mijn apotheek met zo’n 400-500 patiënten per jaar en ik werk nog steeds op dezelfde manier. Ik ben mensgericht en denk altijd in oplossingen en kansen.

Klinkt als een echte ondernemer…

Mijn ouders zijn coupeur en coupeuse. Ik heb het ondernemen van hen geleerd. Al vanaf mijn achtste jaar vertaal ik belasting papieren voor ze. Op jonge leeftijd moet je dan alles begrijpen om het te kunnen vertalen. De eerste zaak die ik opende, was die van mijn ouders. Ik was 21 en wist niet eens hoe een factuur eruitzag. Eigenlijk wist ik niet dat ik ondernemer was totdat zij mij in deze situatie zetten. Ook moest ik nadenken hoe we het financieel gingen redden.

Dat is een grote verantwoordelijkheid op jonge leeftijd.

Mijn verantwoordelijkheidsgevoel is inderdaad groot. Als mijn voetbalschoenen kapot waren vroeg ik altijd eerst aan mijn moeder of we die maand geld over hadden. Pas als ze ja antwoordde vroeg ik nieuwe. Ook weet ik nog dat ik zes jaar oud was en op school mijn broodje met Turkse worst liet vallen. Ik voelde mij zo schuldig dat ik eten had verspild dat ik ook de rest van de middag niks gegeten heb. Wij moesten de eindjes aan elkaar knopen thuis. Dat maakt dat mijn overlevingskracht groot is.

Wat is je grootste ergernis?

Ik vind het jammer dat apothekers hun stem weinig laten horen en zichzelf weinig laten zien. Ze uitten hun ongenoegen over zorgverzekeraars, maar komen niet in actie. Ik bedoel, de situatie waarin we in zitten is niet leuk maar doe er dan tenminste alles aan om jezelf zichtbaar te maken! Pak een camera, laat jezelf zien. Dan komen de patiënten echt wel voor ons op. De VJA is met een zichtbaarheid campagne bezig, dat vind ik echt goed.

Een ander ding waar ik moeite mee heb is dat onze beroepsgroep zich moeilijk aanpast aan de situatie. Als ik collega’s vertel dat alle geneesmiddelen in de toekomst via postorderbedrijven geleverd worden bij de patiënt, kijken ze me aan alsof ik paddenstoelen op heb. Ik snap dat niet. Je moet nu investeren in de toekomst. Dingen veranderen en daar moet je gehoor aan geven. Je moet de chemie vinden tussen digitalisering en het persoonlijke contact. Dat persoonlijke contact hoeft niet per se fysiek, dat kan op zoveel manieren.

Wie is jouw inspiratiebron?

Mijn ouders. Zij hebben altijd hard gewerkt en van niets, iets gemaakt. Ze hebben energie in de zaak gestoken zonder iets ervoor terug te krijgen. Dertig jaar lang net rondgekomen, maar nu zitten ze er goed bij. Ik geloof niet in korte termijn geluk maar net als hen, in de lange tijdsinvestering.

Wat is je grootste droom?

Mijn grootste droom is dat men later zegt: ‘Het was Mustafa die destijds zijn nek uitstak en apothekers inspireerde hetzelfde te doen’. Ik ben een stuk op weg, maar moet het nog afmaken.

Wat wil je meegeven aan de lezer?

Leer jezelf kennen! Toen ik de apotheek begon kon ik dingen, waarvan ik dacht dat ik ze niet zou kunnen, en andersom. Je leert jezelf pas kennen als je in het diepe springt en er niemand is om je te helpen. Onderzoek wie je bent, wat je leuk vindt en ga er dan voor. Trek je niets aan van de meningen van anderen. Doe het gewoon, over 50 jaar weet niemand meer wie je bent. Zo belangrijk ben je niet. Soms moet je vastberaden zijn, dan voegt de wereld zich wel naar jou. Ik vergelijk het altijd met water; als je vastberaden bent gaat het water om je heen, als je twijfelt val je om dan ga je met de stroom mee. Heb lef om fouten te maken, leer ervan en krabbel weer op. Met deze instelling ligt de wereld aan je voeten!