• februari 28, 2021

“Eigenlijk zijn patiënten ontzettend dienstbaar. Ze leggen hun lot in jouw handen en willen graag gezien en gehoord worden.”

Ik heb afgesproken met Sheila Belliot. Een prachtige, krachtige vrouw. Sheila (50) is getrouwd met Otmar May (49) en moeder van Christopher (20) en Kitana (18). Ze is geboren in Den Haag maar heeft het grootste deel van haar jeugd in Suriname doorgebracht. Na de middelbare school is ze naar Nederland gekomen om farmacie te studeren. Sheila is haar carrière begonnen in de openbare apotheek en werkt nu in de poliklinische apotheek van Ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede.

Wat maakt het werken in de poliklinische apotheek zo leuk?

Het inspireert me dat ik als poliklinisch apotheker de patiënt vanaf het begin tot het eind volg en daarbij zowel medisch inhoudelijke als farmaceutische informatie over de patiënt kan meenemen om tot juiste besluiten te komen. Mensen komen vanuit de eerste lijn naar het ziekenhuis, ondergaan een behandeling en mogen weer naar huis. Als poliklinisch apotheker bevind je je op het snijvlak van de eerste en de tweede lijn. Dat is uitdagend omdat je te maken hebt met de complexere patiënt. Neem bijvoorbeeld oncologische patiënten: naast chemotherapie hebben ze bijvoorbeeld ook diabetes of hoge bloeddruk. Bij de medicatiecontrole is het belangrijk om ‘het grotere plaatje’ te zien, je kunt niet alleen focussen op het oncologische deel.

Waar krijg je het meeste energie van op je werk?

Dat ik iets voor patiënten kan betekenen. Praktisch en oplossingsgericht werken, kijken hoe we het comfort voor patiënten kunnen verhogen. Alle pillen die we leveren maken het leven van patiënten soms eindeloos vervelend. Advies geven is zo makkelijk: neem deze pil 2 uur voor de maaltijd en deze pil 1 uur na de maaltijd. Voor ons heel logisch, maar voor een polyfarmacie patiënt is het innemen van medicatie een behoorlijke uitdaging!

Er moet me nog iets van het hart. In de zorg roepen we dat de patiënt centraal staat. Ergens is dat zo, maar altijd binnen de kaders die wij stellen. Ik snap dat kaders nodig zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat we hier nog veel winst kunnen behalen!

Waar krijg je op privé-vlak energie van?

Ons gezin, mijn bubbel van liefde! Als ik naar ze kijk dan ben ik zo dankbaar. Ze hebben mij 1000 keer meer mens gemaakt. We hebben ook 2 labradors: Guus en Lot. Ik vind het heerlijk om met de honden de natuur in te gaan. Normaal gesproken probeer er altijd leuk en verzorgt uit te zien, maar in het bos loop ik erbij als een omvergelopen boswachter. Dat beroep lijkt me trouwens geweldig! Die vrijheid! Zou een super gave combinatie zijn…

Wat bedoel je met 1000 keer meer mens gemaakt?

Ik ben streng en heel taak-bewust opgevoed. Ik was altijd bezig met taken goed doen. Als ik onvriendelijk moest zijn om mijn doel te bereiken, dan deed ik dat. Door mijn kinderen sta ik daar nu heel anders in. Ik heb veel meegemaakt en ben mijn dochter bijna verloren. Dan ervaar je hoe kwetsbaar het leven is. Al die harde knoetsen in mijn bestaan waren ineens boterzacht geworden. Dan leer je de ware essentie van het leven.

Hoe heb je deze levenslessen omgezet naar de dagelijkse praktijk?

Ik oordeel minder hard over wat ik zie. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Mensen worden niet slecht geboren, maar situaties zorgen ervoor dat mensen soms minder goede keuzes maken. Ik probeer het leven zo te nemen als het is. Recent ben ik mijn beide ouders verloren. Omdat zij in Suriname woonden kon ik niet fysiek afscheid van ze nemen vanwege de corona-maatregelen. Heel heftig is dat. Ik probeer mijn verdriet om te zetten naar dankbaarheid. Dankbaar dat ik 50 jaar van ze kon genieten en dat ze mij zelfstandig hebben gemaakt. Ik weet nog niet hoe ik het allemaal een plekje moet geven, maar de tijd zal het leren.

Wat vind je belangrijk op je werk?

Harmonie. Dat staat met stip op nummer 1! Ik vind het belangrijk dat de assistenten zich gehoord voelen. We doen het tenslotte samen. Oja, en ik houd ervan dat mijn kantoor netjes opgeruimd is. Vraag maar aan mijn kamergenoot, zij kan dat bevestigen :).

In mijn werk zoek ik bij moeilijke zaken het contact met andere zorgprofessionals. Dat is zo fijn in het ziekenhuis. Je hoeft het niet alleen te doen. Ik vind de multidisciplinaire aanpak ontzettend belangrijk en waardevol.

Waar ligt jouw kracht?

In het sociale stuk, in het bouwen van bruggen. Ik weet precies wat er in de eerste lijn gebeurt en kan daar op inspelen in de tweede lijn. En natuurlijk vice versa. Ik vind het fijn om te netwerken, écht contact te hebben met mensen. Dat netwerken doe ik trouwens met alle disciplines binnen het ziekenhuis: van schoonmaker tot ICT en de Raad van Bestuur.

Momenteel ben ik samen met mijn collega’s bezig met het uitrollen van het Outpatient Parenteral Antimicrobial Therapy (OPAT)-traject in Ede. Het OPAT-traject is intensief, alle disciplines komen hier samen. Je hebt te maken met de patiënt, de thuiszorg, de medisch specialist, de poliklinische apotheek en de thuisapotheek. Hierin kan ik mijn en farmaceutische en sociale expertise maximaal inzetten.

Wat is je grootste ergernis op het werk?

Als een assistent of apotheker-collega een patiënt als een storing ziet. Vroeger hadden ze het in de CAO ook over het aantal ‘storingen’ tijdens de diensten. Dat vind ik echt heel irritant. Patiënten zijn onze core-business.

Ik vind het ook moeilijk als patiënten onredelijk zijn. We hebben eens meegemaakt dat we álles uit de kast trokken voor een patiënt, maar dat ze niet toch niet tevreden was. In zo’n geval ga ik het gesprek aan met de patiënt en kan soms de conclusie ook zijn dat niet de zorg kunnen leveren welke de patiënt verwacht. In overleg met de patiënt kan dan ook besloten worden dat ze voortaan naar een andere apotheek te gaat. Dat valt in mijn optiek ook onder goede zorg. Vanzelfsprekend zorgden wij voor een warme overdracht naar onze collega-apotheek.

Wat is je grappigste moment in de apotheek?

In mijn carrière heb ik eens te maken gehad met een ptss-patiënt die mij adoreerde. Daar maakte hij geen geheim van. Elke keer als hij in de apotheek kwam had hij de gewoonte een kus op mijn hand te geven als begroeting. Met Valentijnsdag stond hij eens in de apotheek met een grote bos bloemen. Die wilde hij aanbieden ‘als dank voor de goede zorg’. Ik voelde me vreselijk opgelaten en was bang dat hij verliefd op mij was. Met vlekken in mijn nek ben ik het gesprek aangegaan. En wat bleek? In het land waar hij vandaan kwam is het de gewoonte om met Valentijnsdag bloemen te geven aan mensen die je hoog hebt staan. We hebben er beide vreselijk om gelachen. Dit was typisch zo’n leermomentje: doe geen aannames, maar blijf in gesprek.

Wie heeft jou binnen het apothekersvak geïnspireerd?

Dat is Theo Hebinck, ik liep tijdens mijn studie stage in zijn apotheek. Hij had een hele bijzondere zienswijze. Hij vond apotheken te steriel. Volgens hem zou de apotheek een bruin café moeten zijn. Een plek waar je laagdrempelig binnenwandelt voor advies. De grootste meerwaarde van de apotheek zat volgens hem niet het verstrekken van een pil, maar juist het motiveren van patiënten op leefstijl. Elke ochtend om 8 uur kwamen daar patiënten met verslavingsproblematiek medicatie halen in de apotheek. Dan kregen ze er  koffie en een koek bij. Eens per week lunchte  1 van die patiënten mee met het team. Bijzonder toch?! Theo had echt een wijkfunctie. Ik heb hier zoveel geleerd wat je niet op school kunt leren.

Wat wil je de lezer meegeven?

Probeer de mens achter de patiënt te zien en zorg voor goed contact. Dat helpt je bij je inlevingsvermogen. Vaak is het te verklaren waarom een patiënt minder prettig reageert. Alleen dan kun je het verschil maken! Eigenlijk zijn patiënten ontzettend dienstbaar. Ze leggen hun lot in jouw handen en willen graag gezien en gehoord worden.

Voor de rest: wees lief voor jezelf, dat is de basis van alledag. We zijn soms zo hard in het oordelen naar onszelf. Ik zag laatst een quote ‘ik ben genoeg’. Je hoeft niet te schreeuwen om een punt te maken. Stil zijn is ook goed.